Żył w latach 243-316 n.e., cesarz rzymski w latach 284-305 n.e. Syn wyzwoleńca z Dalmacji, urodzony w Dioklei, stąd przydomek Dioklecja. Był wodzem w armii rzymskiej, a nastepnie namiestnikiem w Mezji. Za panowania cesarza Carusa i numerian był dowódzcą pretorianów. po śmierci Numeriana w 284 roku został obwołany przez wojsko cesarzem, a w 285 pokonał cesarza Carinusa. Wobec ciężkiego kryzysu państwa tj. powstania bagaudów, buntu w Egipcie i Mauretanii oraz zagrożenia ze strony Germanów i Presów, przeprowadził reformy zmieniające charakter władzy wcesarskiej tzw,,dominat''. W 293 roku wprowadził ''tetrarchię'' tzn. system współrządów czterech władców. Polegało to na tym, że dwóch władców z tytułem augustów we wschodniej części państwa władało sami, a w zachodniej władał Maksymian, gdzie za pomocników i następców miał dwóch cezarów tj. Galeriusza i Konstancjusza I Chlorusa. Państwo podzielił na 12 diecezji i ponad 100 prowincji. Zby uzdrowić gospodarkę, przywrócił wartość złotej monecie - curesowi, a w 301 roku określił maksymalne ceny tj ok 1000 towarów. Za ich przekroczenie groziła kara śmierci. Podwoił liczbę żołnierz do ok 600 tysięcy. Armię podzielił na wojska nadgraniczne i rezerwowe. Rekrutowano w szerszym zakresie oddziały germańskie oraz wprowadzono obok poboru ochotniczego, pobór przymusowy spośród niewolników i kolonów. Pieniądze z podatków, które częściowo były płacone w naturze Dioklecjan przeznaczał na budowę nadgranicznych fortyfikacji oraz budowę miast m.in. Nikodemii. Wprowadził kult boski osoby cesarza, otaczając się wschodnim ceremoniałem; przyjął przydomek Jovius i tytuł dominus tzn. absolutny pan. Stało to się powodem sprzeciwu chrześcijan, których prześladowania były wyjątkowo okrutne i krwawe. Dioklecjan w 302 roku rozpoczął prześladowania chrześcijan i trwały one do 312 roku. W 305 po abdykacji wraz z Maksymianem, oddał władzę cezarom i osiadł w Solonie, następnie zaś w okazałym pałacu w Spalotum w Dalmacji ob.Spilit.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL